dogorywać

dogorywać: dogorywać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, dogorywaćam, dogorywaća, dogorywaćają {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przygasać, palić się coraz słabiej': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ogień dogorywa. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powoli dobiegać końca, słabnąć, umierać, zwykle w cierpieniach': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bunt więźniów dogorywał. Starzec już dogorywał. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужен реферат?

dogorywać — ndk I, dogorywaćam, dogorywaćasz, dogorywaćają, dogorywaćaj, dogorywaćał 1. «przestawać się palić; dopalać się, dogasać» Ogień, pożar dogorywał. Dom już dogorywa. Lampa powoli dogorywała. 2. «przestawać żyć, umierać; przestawać istnieć, kończyć… … Słownik języka polskiego
konać — ndk I, konaćam, konaćasz, konaćają, konaćaj, konaćał «być w agonii, kończyć życie, dogorywać, umierać» Chory zaczął konać. Konać z głodu, z pragnienia, ze zmęczenia. ◊ Konać ze śmiechu «nie móc złapać tchu ze śmiechu, zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias